พระยาตรัง นอกจากจะเป็นกวีฝีปากคมแล้ว ยังเป็นนักค้นคว้าสะสมวรรณคดีโบราณอีกด้วย ถ้าเราไม่มีพระยาตรัง เราก็จะไม่รู้จักโคลงเบ็ดเตล็ดของศรีปราชญ์ เช่น “แหวนนี้ท่านได้แต่ ใดมา …” หรือ “ธรณีภพนี้เพ่ง ทิพยาน หนึ่งรา …”
อีกบทหนึ่งที่เราอาจเคยได้ยินฉบับแปลง “เจ้ายักคิ้วให้พี่ เจ้ายิ้มในทีเหมือนเจ้าจะมีรักอารมณ์” (เพลง พรานล่อเนื้อ) ก็เป็นของศรีปราชญ์
๏ เจ้าอย่าย้ายคิ้วให้ เรียมเหงา
ดูดุจนายพรานเขา ล่อเนื้อ
จะยิงก็ยิงเอา อกพี่ราแม่
เจ็บไป่ปานเจ้าเงื้อ เงือดแล้วราถอย ฯ
โคลงกวีโบราณ ที่พระยาตรังเก็บรวบรวมตกทอดมาถึงเรานี้ นับเป็นแหล่งรวมเพชรพลอยแห่งวรรณคดีไทยได้ทีเดียว อยากให้ทุกคนได้ลองอ่านดูครับ คำศัพท์ไม่ยากนัก
ผมทำเป็นฉบับ pdf สำหรับอ่านในเครื่องอ่าน ebook ชื่อ KhlongKawiBoran.pdf ขนาด 89 Kb เท่านั้นครับ
