นิยายสืบสวน-ฆาตรกรรมที่อ่านมาทั้งหมดนั้น ถึงจะมีจุดหักมุม มีการตายที่แปลกแตกต่างกันไป แต่ก็มีจุดที่คล้ายกันไปซะทุกเรื่องอยู่ค่ะ คือ
– พระเอกเก่ง เป็นดาวรุ่ง (หรือว่าอดีตดาวรุ่ง) มุ่งมั่นในการทำงาน ถ้ามีคนรัก หรือว่าครอบครัว ก็ต้องเข้าอกเข้าใจงานพระเอกอย่างดี ไม่งอแงโยเย
– คนร้ายฉลาดเป็นกรด รอบคอบ เลือดเย็น ลงมือทีนี่วางแผนหลายชั้น แผงตัวมิดชิดจากสายตาตำรวจ
แต่ Lie to Me ของ David Martin นั้นแตกต่างกันออกไปอย่างสิ้นเชิง
ตัวละครไม่ว่าร้ายหรือดีมีมิติมากมาย เป็นมนุษย์ที่เปี่ยมไปด้วยอารมณ์ มีทำถูกทำผิด มีดีมีชั่วไปตัวเอง มีความเห็นแก่ตัว แล้วทำผิดพลาดได้
ตัวละคร โดยเฉพาะคนร้ายนั้นมีพฤติกรรมที่คนอ่านคาดเดาไม่ได้
บางครั้งอ่านไปรู้สึกสยดสยองกับความโรคจิต แต่บางทีก็หัวเราะกับพฤติกรรมที่บ้า ๆ บอ ๆ ค่ะ
เปิดเรื่องมาด้วยประโยคที่ทำเอาขนพองสยองเกล้า “He sits in the woods holding her hand.”
คงไม่สยองเท่าไหร่ ถ้า “hand” นั้นไม่เป็น “hand” ที่ถูก Philip ตัดออกมาแล้วพกติดตัว
Philip ถือมือของหญิงสาวนั่งรอคอยจน Jonathan เศรษฐีผู้ร่ำรวยซึ่งสร้างตัวจากศูนย์ กับ Mary ภรรยาสาววัยคราวลูก ออกจากบ้านไปแล้วเขาก็บุกรุกเข้าไปในบ้าน
แผนการณ์ของเขาคือเขาจะตัดสายโทรศัพท์ แล้วจะซุ่มตัวรอเงียบ ๆ จน Jonathan กับภรรยากลับมา
รอเวลาที่ Jonathan อยู่คนเดียว แล้วก็จะออกไปพบเพื่อทวงสิ่งที่เป็นของเขาคืน
แต่ด้วยความหรูหราของบ้าน ทำให้ Philip ลืมตัวไปนิดนึง
เดินเล่นไปเล่นมาในบ้าน ค้นของเล่น หยิบเสื้อผ้ามาลองเล่น ลองแต่งหน้าเล่น
แล้ว Jonathan ก็กลับเข้าบ้านโดยที่ Philip ไม่ทันรู้ตัว…ง่ะ (-”-)
แต่ถึงจะยังไงคนธรรมดาก็ยากที่จะต่อกรกับโรคจิต Jonathan กับ Mary เลยได้พบกับค่ำคืนทารุณทางใจที่สุดในชีวิต
เช้ามา Jonathan ตายในสภาพที่ชวนคลื่นไส้ แต่หลักฐานต่าง ๆ บ่งบอกว่า Jonathan ฆ่าตัวตาย
Mary พยายามเบิกเงินขอ Jonathan มาให้ Philip ตามที่โดนข่มขู่แต่ว่าการเบิกโอนเงินจำนวนมากเป็นเงินสดนั้นต้องใช้เวลา เธอขอให้ Philip รอ 2-3 วัน
ตามปกติคนร้ายก็ควรจะกบดานเงียบ ๆ รอเวลา แต่ Philip ไม่ใช่ค่ะ
ระหว่างนั้นเขาก็ออกไปก่อคดีข่มขืนหญิงขายบริการ แล้วก็พยายามลักพาตัวเด็ก
แถมดันทิ้งพยานหลักฐานไว้เพียบ..ง่ะ (-”-)
ฝั่ง Teddy พระเอกของเรานั้นเป็นชายแก่วัยใกล้เกษียณ ลูกเมียทิ้งไปแล้วเพราะไม่มีเวลาให้
หลานชายไม่เคยเห็นหน้า ชื่อยังไม่รู้เลยค่ะ เพราะลูกสาวเกลียดเขามาก
ทำให้หมดอาลัยตายอยากในการทำงาน มาทำงานเพื่องีบกับโต๊ะรอเวลาเลิกงานไปวัน ๆ
ด้วยความบังเอิญ ทำให้เขาได้รู้ข้อมูลบางอย่างที่เชื่อมคดีพยายามลักพาตัวเด็กเข้ากับคดีของ Jonathan ได้
แทนที่เขาจะไปรายงานคนรับผิดชอบ เพื่อเป็นประโยชน์ต่อรูปคดี เขากลับงุบงิบเอาไว้เอง เพราะอยากจะแก้ไขคดีแล้วได้เป็นฮีโร่
เผื่อพอมีชื่อเสียงแล้ว ลูกเมียจะยกโทษให้แล้วก็จะให้พบหลานชาย
ระหว่างการสืบสวน เขาดึงเอาพรรคพวกเข้ามาช่วยงานโดยการโกหกสารพัด
แถมยังทำผิดพลาดหลายต่อหลายครั้ง ทำให้มีเหยื่อเพิ่มขึ้น
เป็นนิยายสืบสวน-ฆาตรกรรมที่เดาแทบไม่ได้เลยว่าคนร้ายจะมีพฤติกรรมยังไงต่อไป แล้วพระเอกจะทำอะไรต่อไป
ไม่มีฮีโร่ ไม่มีคนดีแสนดี มีแต่คนธรรมดาที่ตัดสินใจแบบคนธรรมดา ๆ
ทำให้อ่านไปลุ้นไป วางแทบไม่ลงเลยทีเดียวค่ะ
คำเตือน : เมื่ออ่านจนจบแล้วรู้ปมทั้งหมดของเรื่อง อาจจะรู้สึกคลื่นไส้แล้วก็ขยะแขยงไปหมด
เขียนโดย NungNing
เผยแพร่ครั้งแรกที่ http://project-ile.net/NungNing/2009/10/lie-to-me/ ได้รับอนุญาตจากผู้เขียนแล้ว
One Comment
ขอบคุณที่แนะนำหนังสือดีๆค่ะ